Naast mij, cdt. b.d. Hughes le Grelle, Tervuren, anno 2011. Vandaag (7 nov 2012) had ik i.v.m. mijn recentste boek, in Brussel een zeer productieve ontmoeting met Chevalier Hughes le Grelle, pelotonscommandant in de Stafcompagnie tijdens de Draakoperaties in Stan & Paulis 1964. Ik weet intussen dat hij een afkeer heeft van het te dik in de verf zetten van titels of prestaties, maar om de man de eer en het respect te geven waarop hij zeker recht heeft, maak ik hier graag éénmalige een uitzondering en noem ik hem bij zijn volle titel. Commandant le Grelle is een officier 'oude stempel', ik bedoel: correct, to the point, zonder franjes en uiterst bescheiden. Wat hem siert en mijn respect alleen maar groter maakt. Feit is dat ik vandaag een pak (soms) informele informatie heb verkregen die me een andere kijk of invalshoek heeft gegeven over bepaalde situaties of gebeurtenissen tijdens de operaties in 1964. Het ligt dan ook in mijn bedoeling om hierover in de zeer nabije toekomst een korte essay op deze site te plaatsen, teneinde ook de bezoeker deelachtig te kunnen maken aan deze wetenswaardigheden. U kunt het ook zien als 'online' aanvulling of annex voor mijn recentste boek. Het natrekken van de geschiedenis tout court is als een puzzel: hoe meer de stukken in elkaar vallen, hoe interessanter het gegeven wordt. Dit is me vandaag opnieuw duidelijk geworden.Tempus Omnia Revelat . Commandant, ik dank u oprecht. Toen hij in 1964 op missie vertrok, maakte zijn toen nog zeer jonge dochter - ik geloof dat ze 4 of 5 jaar oud was - deze tekening in de gemeenteschool van Diest, onder impuls van haar toenmalige fröbellerares. Die er hiermee op toekeek dat dochterlief geen psychologische schade zou oplopen over het plotse vertrek van haar vader, Hughes le Grelle, op missie in Congo. Toen hij van zijn missie terugkwam, gaf het kind deze tekening aan haar vader, die er nog altijd de trotse bezitter van is. Moest u er nog aan twijfelen: para's hadden (of hebben) inderdaad ook hun gevoelens.... |
AuthorEddy Hoedt Categories |