 Beste vrienden, Ten einde mijn website 'Eddy's History Corner' overzichtelijker te maken zijn er enkele (mijns inziens nodige) aanpassingen gebeurd. Zoals u zult merken, bestaat het hoofdmenu vanaf heden uit een 7-tal, meer overzichtelijke 'hoofditems', die op hun beurt onderverdeeld zijn in afzonderlijke 'subgroepen'. Deze kunnen soms verschillende op zichzelf staande 'titels' bevatten, betrekking hebbende op het onderwerp dat behandeld wordt in de 'subgroep'. U kunt het geheel zien als een 'digitale boekenkas', waarin u naar eigen voorkeur kunt bladeren. Ik wil hiermee de duidelijkheid en het gebruik bevorderen en ik hoop de steeds stijgende groep aan bezoekers van mijn website hiermee tegemoet te komen. Reacties of tips hierop zijn welkom...  2012  EEN LOVENSWAARDIG INITIATIEF ! Mijn uitgever en ikzelf zijn aanwezig op dit belangrijke evenement tijdens de vooropening. Ik zal ook aanwezig zijn op zondag 4 november op de boekenstand van Uitgeverij Masoin. De kans is groot dat ook gewezen consul van Stanleystad in 1964, Patrick Nothomb, die een belangrijke rol heeft gespeeld in de goede afloop van het gebeuren in Stan, één van de dagen op de stand aanwezig zal zijn (wordt nog bevestigd). De vrijwilligers van de Landense Militaria Vrienden staan daarna zelf in voor het goede verdere verloop op de boekenstand, die voor de hele duur van het evenement open blijft. Mijn recentste boek en de herbewerking en met nieuwe documenten en foto's aangevulde boek van baron P. Nothomb zal voor de geïnteresseerde koper beschikbaar zijn. Wij verwachten jullie....    Links van mij, gewezen consul van Stanleystad 1964, baron P. Nothomb, hier tijdens een samenkomst van 'Les Rescapés de Stanleyville 1964' in restaurant Stanley in Brussel 2011.  Met de onafhankelijkheid van Congo - ik was net 13 jaar oud - volgde ik toen al de gebeurtenissen net voor en na de onafhankelijkheid. Uit die tijd herinner ik me nog, alsof het gisteren was, o.a. de Tv-beelden van terugkerende kolonialen. Wat me nog bij is gebleven zijn de verdeelde reacties van 'de gewone man van de straat' hierover, voor de enen waren deze 'colon's' sukkelaars, voor de anderen 'profiteurs, die hun zakken hadden gevuld en niets te kort hadden'. De realiteit is in de meeste gevallen uiteraard heel anders gestoffeerd, daarvan zijn er later heel andere voorbeelden naar boven gekomen. Ik wil u dan ook, in dit verband, het relaas van Tristan Dierckx (overleden op 27 jan 2013. Tristan is 61 jaar geworden) niet onthouden, door Eddy Merveille samengevat in een kort artikel dat in het ledenblad van de Vriendenkring van West- en Oost-Vlaamse Kolonialen en Missionarissen is verschenen. Dit schetst een mijns inziens realistischer beeld over deze groep enthousiastelingen, die kozen voor een 'avontuurlijk' alternatief, eerst in Afrika, daarna in Zuid-Amerika. Ook zij hebben recht op onze waardering en respect. In de nasleep van het débâcle van de Congolese onafhankelijkheid werd bij het begin van de jaren 60 een korte, maar ondertussen door vrijwel iedereen, vergeten bladzijde in de Belgische emigrantengeschiedenis geschreven. Het is bekend dat van alle kolonialen het vooral de 'colons' zijn die misschien wel het meest bekaaid uit de hele dipenda-affaire zijn gekomen. velen hadden immers al hun middelen in de exploitatie van een agronomisch bedrijf of plantage geïnvesteerd en waren na de julidagen van 1960 alles kwijtgeraakt. Het dossier van de 'schadeloosstellingen' is een schandelijk verhaal appart, want de Belgische staat kwam maar zeer zuinig over de brug. Diezelfde krenterige Belgische instanties bedachten begin 1961 plots echter een wel heel bijzonder plan. Waarom niet aan een geselecteerde groep 'ex-colons' de mogelijkheid bieden om naar Brazilië te emigreren? Met hun in Congo opgedane ervaringen moesten zij toch best in staat zijn om in het eveneens tropische Zuid-Amerika een nieuw kolonistenbestaan op te bouwen. De Braziliaanse overheid was bovendien vragende partij naar emigranten met ervaring in de sector van de tropische landbouw. Het idee was gerijpt tijdens een in februari 1961 in Brazilië uitgevoerde handels- en diplomatieke missie. Er zou in Brazilië een 'landbouwcoöperatieve' worden opgericht waarvan de exploitatie zou worden toevertrouwd aan vluchtelingen uit Belgisch Congo. De Braziliaanse regering was bereid om haar volledige medewerking te verlenen door onder andere een afwijking toe te staan op de voor immigranten ingestelde leeftijdslimiet. Daarnaast kregen de nieuwkomers de mogelijkheid om de Belgische nationaliteit te bewaren en desgewenst voor eigen rekening te werken. De Belgische overheid voorzag in de toekenning van een krediet van 400.000 BEF (ongeveer 100.000 EUR) per gezinshoofd, tegen een lage rente terugbetaalbaar in 25 jaar, terwijl de Braziliaanse staat 4.200 hectare grond (hetzij iets meer dan 30 hectare per familie) met een concessie van 90 jaar beloofde voor de eerste honderd Belgische colons die in het land van de Amazone zouden neerstrijken. De toenmalige Braziliaanse president Quadros had aan de Belgen grond beloofd in het schaars bevolkte gebied van de 'Mato Grosso'. Op het ogenblik dat deze belofte moest worden ingelost was Quadros echter 'president-af' zodat dit plan niet kon doorgaan. De Belgische landverhuizers kwamen uiteindelijk in Botucatu, in de deelstaat Sao Paulo terecht. Toen op 19 augustus 1961 de eerste groep 'pioniers' - 20 Vlamingen en 30 Walen - te Antwerpen op de pakketboot 'Charles Tellier' richting Brazilië inscheepten en er op 6 september voet aan wal zetten, was de eindbestemming echter nog onbekend. Het terrein in Botucatu (een gemeente in de deelstaat Sao Paulo) was voor rekening van de Belgische staat aangekocht door een Nederlandse tussenpersoon, de heer Hoogenboom, die in de regio van Campinas aan het hoofd stond van een door Nederlanders gestichte landbouwcoöperatieve 'Hollambra 1'. Het bleek al snel dat de grond in Botucatu geen landbouwgrond van eerste kwaliteit was, maar de nieuwelingen gingen toch aan de slag. De grond werd verdeeld, houten huizen werden gebouwd. Zelfs een dispensarium, een winkel en een garage werden uit de grond gestampt. Op deze manier begon een kleine groep uit Belgisch Congo verdreven 'colons' een nieuw leven als Brazilianen. De baanbrekers van dit Belgisch-Braziliaanse experiment kenden echter geen verdere navolging en de geschiedenis van deze moedige mensen die in Congo alles waren verloren, maar die de kans grepen om in Zuid-Amerika toch opnieuw van nul te starten, is ondertussen uit het collectieve geheugen gewist. Tristan Dierckx, heeft dit allemaal als kind meegemaakt. Hijzelf en zijn nakomelingen leven tot op de dag van vandaag in Brazilië. Ik wilde u dit prachtige verhaal niet onthouden, een verhaal dat in feite voor een kleine groep 'colons' deel uitmaakt van, en aansluit bij de geschiedenis van onze kolonialen in Belgisch Congo.   Beste vrienden, Er wordt druk gewerkt om het item "Onlusten in juli 60" volledig af te werken. Door de nogal uitgebreide problematiek van het onderwerp vraag ik het nodige geduld van jullie, maar binnen onafzienbare tijd wordt het hele artikel klaargestoomd en online gezet. Met vriendelijke groet, Het hoofdkwartier van de Lichte Brigade gekarzerneerd in Marche-en-Famenne organiseert van 15 tot 17 oktober een grote oefening genaamd "COASTAL GUARDIAN" die zal doorgaan op het grondgebied van de gemeenten Lombardsijde, Nieuwpoort, Koksijde, De Panne, Veurne, Alveringem en Diksmuide en waaraan 600 militairen zullen deelnemen.
Deze maakt deel uit van een “NATO Combat Readiness Evaluation” voor het 12/13 Linie regiment in Spa gelegen. Het algemeen kader van de oefening is een COIN (Counterinsurgency) operatie (anti-rebellen opdracht), vergelijkbaar met de operatie in Afghanistan. Het doel is een “initial entry” operatie via de lucht (basis KOKSIJDE) te laten uitvoeren door een snelle interventiemacht die deel uitmaakt van een multinationale brigade. Er zijn een 10-tal vluchten met C-130 gepland op 15 oktober. Nadat de veiligheid van het vliegveld van Koksijde verzekerd is, zou het interventie detachement beveiligingspatrouilles uitvoeren in de omgeving van de basis en in de omliggende gemeenten van Koksijde (16 en 17 oktober.) SCENARIO : Deze evaluatieoefening is opgebouwd rond "een militaire ingreep in een fictief land". Een, multinationale macht, gemandateerd door de VN, heeft als opdracht de bloedige repressie te stoppen en het land te stabiliseren. De militaire operatie wordt gekenmerkt door een initiële in-plaatsstelling door de lucht op het vliegveld van KOKSIJDE en de beveiliging ervan, gevolgd door een stabilisatieoperatie. Op bepaalde secundaire wegen kunnen checkpoints worden opgericht met controle van burgervoertuigen (steeds met toelating van de chauffeurs). Eén school van DIKSMUIDE en verscheidene leden van de lokale bevolking hebben hun akkoord gegeven om een rol te spelen in deze evaluatieoefening. Gezien het hier gaat over een evaluatie en het niet enkel een trainingsoefening betreft, zal er geen bezoek (persbezoek of ander bezoek) georganiseerd worden.  De Mohikanen (Vriendenkring West- en Oost-Vlaamse kolonialen) bezoeken op 10 november de kelders van het Afrika-museum in Tervuren, gekoppeld aan het China-museum van Scheut (Anderlecht).
Het bezoek In Tervuren gaat door onder begeleiding van 2 zeer bekwame gidsen van ter plaatse en in groepen van 15 personen. Naast de permanente tentoonstelling bezoeken we de kelder- & zoldercollectie, die normaliter voor het publiek niet wordt open gesteld. Beloofd zeer interessant te worden. Middagmaal (moambe, die er zeer lekker is) in resto Afrikamuseum. Avondsnack in resto Abdij Affigem (met een - of meer - blonde/donkere Affligem biertjes!). |
AuthorEddy Hoedt Categories |
RSS-feed
