Een andere visie over Congo...

Enkele dagen geleden ontving ik vanuit mijn uitgeverij volgende bijdrage, toegestuurd door Georges Antippas, auteur van het boek «Les Pioniers méconnus du Congo belge». In dit boek beschrijft hij de ervaringen van de ‘Griekse kolonie’ in Congo Vrijstaat en Belgisch Congo en zelfs eerder. 
G. Antippas is geboren in Kolwezi en woont in Kinshasa. (ISBN 978 90 76831 06 0, 344 pag., formaat 21.0 x 29.5 cm. Te verkrijgen via Uitgeverij Masoin – [email protected] )      

Hieronder volgt een samenvatting van de bijzonderste punten uit het rapport van het LICOF, dat een nogal onthutsend beeld schept van de groeiende corruptie in al de geledingen van de Congolese Democratische Republiek (R.D.C.). 
Deze bijdrage is gebaseerd op een reportage van het R.F.I. (Radio France Internationale) die het kankergezwel dat ‘corruptie in Congo’ heet even nader onder de loep nam.

Oscar Rachidi, de voorzitter van de Liga tegen corruptie en fraude (LICOF) in de R.D.C. heeft donderdag 16 mei 2013 op Radio France International (R.F.I.) bevestigd dat, ik citeer: «de corruptie in alle economische sectoren van de R.D.C. als een kanker oprukt.»

Een samenvatting van zijn bevindingen:

«De corruptie gaat er enkel maar op voorruit. Zelfs in de bankensector is deze open en bloot aanwezig.»

De mijnsector.
In de mijnsector situeert zich het zwaartepunt van de corruptie. De maatschappijen verkopen zogenaamde ‘onderwaardeerde’ concessies aan maatschappijen die in belastingparadijzen zijn gevestigd en ontlopen zo hun belastingen. Zes maanden geleden verbrak het Internationaal Monetair Fonds (I.M.F) zijn relaties met de R.D.C. juist wegens «een gebrek aan transparantie in de mijnsector.» De mijnsector ligt heden ten dage in handen van Indiërs, Libanezen en Chinezen. «Het is bij wijze van alarmkreet dat ik druk probeer uit te oefenen opdat de president zou ingelicht worden dat de verantwoordelijken hiervoor zich rond hem aan het organiseren zijn om de R.D.C. systematisch leeg te plunderen» bevestigt Oscar Rachidi. Volgens berekeningen van het «Africa Progress Panel» van Koffi Annan werden er «vijf van dergelijke transacties uitgevoerd, hiermee een verlies toebrengende aan de Congolese staat van 1 miljard U.S. dollar.»

Oscar Rachidi gaat er van uit dat enkel draconische maatregelen van het Congolese staatshoofd hiertegen iets zullen bewerkstelligen.

De Congolese spoorwegen.
De voorzitter van het LICOF betreurt dat de 218 miljoen USD, vrijgemaakt door de Wereldbank ten gunste van de Société nationale des des chemins de fer Congolais (S.N.C.C.) als het ware ‘verdampt’ zijn. «Ik ben vakbondsman bij de S.N.C.C. Tot op heden is er hier nog geen enkele locomotief, noch reiswagon of transportwagon bijgekomen. Er werd zelfs, en dit op een moment waarop SNCC-ambtenaren armoede lijden en vijf maanden op hun rechtmatig loon moeten wachten, nog geen meter spoor hersteld.» «Er is een hoge graad aan sterfgevallen bij de ambtenaren en hun families. Er is een stijging van echtscheidingen omdat de vrouw die zonder eten thuis zit zich moet gaan prostitueren om te kunnen overleven» aldus Rachidi.

Volgens de bevindingen van Oscar Rachidi «karakteriseert straffeloosheid het hele systeem, zelfs bij het bankwezen, waar de ambtenarenlonen door bepaalde gezagsdragers teruggevorderd worden in plaats van deze te gebruiken om de levensomstandigheden van de ambtenaren en bedienden te verbeteren die het vandaag met 40 of 50 dollar moeten stellen.» Voordat het «systeem van bankrekening houders – ingevoerd door Eerste minister Matata Ponyo – van toepassing was, zorgden invloeden van bureauchefs op de lonen van bedienden en militairen eveneens voor een woekerende plaag in het land.»

De volksvertegenwoordigers zitten in de corruptie verwikkeld.
Men kent de namen van de volksvertegenwoordigers die deel uitmaken van de corruptie.

«Hoe is het te verklaren dat een volksvertegenwoordiger een salaris kan opeisen van 14.000 dollar, terwijl een staatsambtenaar 40 dollar op zijn loonbriefje vermeld krijgt» vraagt Rachide zich terecht af.

«We trekken weer aan de alarmklok om kondig te maken dat een herziening van de grondwet enkel en alleen kan gebeuren via een volksraadpleging en niet vanuit het niveau van het Parlement uit. Als men dit durft doen, bijvoorbeeld het mandaat van de president van de Republiek dat beperkt was tot twee en dit uiteindelijk tot drie of vier te herzien, dan mag men zich aan de woede van het volk verwachten» waarschuwt de voorzitter van het LICOF.

Volgens hem «zal een verandering of aanpassing van de grondwet zonder referendum voor een catastrofe zorgen omdat de bevolking dit gewoonweg niet zal aanvaarden.»

«Als er veranderingen ingevoerd worden moet men deze ondergeschikt maken aan zogenaamde populaire maatregelen» vindt Oscar Rachide.

Hij besluit als volgt: «Op internationaal vlak bekleedt de R.D.C. de 167ste plaats op een totaal van 176 landen. En het is in deze moeilijke strijd tegen corruptie dat het LICOF zich engageert en jaarlijks een rapport uitbrengt over de corruptie in de Democratische Republiek Congo.»

Een rapport dat stof tot nadenken levert. Maar niet kan opgelost worden met nadenken alleen…

---